Latijn(s)

Er wordt wel eens gezegd dat het Finse volk het meest Latijnse volk van Noord-Europa is: vurig en temperamentvol.
Gisteren hoorden en zagen we het een en ander daarvan bij de uitvoering van Carmina Burana van Carl Orff, een muzikaal spektakel, begeleid door schitterende lichteffecten. Alle liederen werden in het Latijn gezongen. De uitvoerenden waren: Tiina Vahevaara (sopraan), Lassi Virtanen (tenor), Jaakko Kortekangas (bariton), het Operakoor van Lahti, het Filharmonisch mannenkoor van Helsinki, het jeugdkoor Laulupuu uit Lahti (totaal zo’n 150 zangers) en Sinfonia Lahti. Dirigent was Esa Heikkilä. Het Sibeliustalo was uitverkocht; morgen wordt het concert herhaald. Het is de afsluiting van het concertseizoen in Lahti.

Om nog even bij het Latijn te blijven: al vele jaren zendt de Finse radio iedere week een nieuwsbulletin in het Latijn uit. De bulletins, Nuntii Latini, zijn ook via internet te volgen.

Eurooppa-vaalit: sinä valitset!

Europese verkiezingen: aan jou de keus!
Wij hebben gekozen om mee te doen met de Finse verkiezingen op 7 juni. Kwestie van rekenen. Finland stuurt 13 afgevaardigden naar het Europese Parlement, de helft van het Nederlandse aantal. Omdat Nederland drie keer zoveel inwoners telt, is onze stem hier dus 1,5 keer zoveel waard als bij de Nederlandse verkiezingen.
Voor de partijkeuze hebben we een paar keer het EU-kieskompas gebruikt. Daaruit blijkt dat de EU-standpunten van de belangrijkste Finse partijen niet zo ver uiteenlopen. Met het EU-kieskompas kun je ook simpel een vergelijking maken met de standpunten van de Nederlandse partijen.
In Finland zijn er 241 kandidaten voor de 13 zetels. Zoals in Finland gebruikelijk zijn er onder hen ook bekende (oud-)sporters, o.a. Arto Bryggare (110 meter horden), Jani Sievinen (zwemmen), Johanna Manninen (100 en 200 meter hardlopen), Atik Ismail (voetbal), Sara Essayah (snelwandelen) en Ari Vatanen (autorally).
Een opvallende naam op de kandidatenlijst is ene Freddy van Wonterghem, een voormalige Belg. Hij is kandidaat namens de Partij der Ware Finnen (Perussuomalaiset). Zoals uit de naam van de partij al blijkt: geen partij voor ons.

Het terras is klaar!

Het is zover, ons terras is klaar. En Ulla heeft eindelijk haar ‘keinu’ (schommelbank)! En er ligt nu ook een fraaie grasmat in de tuin.
Op de voorgrond is het (traditionele) hek te zien dat ons erf scheidt van het park annex frisbee-golfterrein achter ons huis.
Iedereen mag straks zien hoe wij genieten van ons terras. Laat de Finnen maar denken dat wij niets beters te doen hebben!
(Finnen durven niet openlijk genieten van hun terras of balkon, zegt men. Stel je eens voor dat anderen kunnen zien dat je niet met iets nuttigs bezig bent.)

De dronken tuba-speler

Gisteravond besloot ik op het laatste moment toch maar naar het concert te gaan van Harri Lidsle, tuba, en Kyoko Matsukawa, piano. Een niet-alledaagse combinatie. Harri Lidsle speelt tuba bij Sinfonia Lahti en Kyoko Matsukawa is docente aan het conservatorium van Lahti.
Het concert had als thema Pohjoisia tuulia, wat “noordelijke winden” betekent. Maar tuuli betekent behalve wind, ook, luim, humeur. Op het programma stonden moderne werken, van Askell Masson, Juhani Komulainen, Einojuhani Rautavaara, Mist Thorkelsdottir, Peter Lönnqvist en Harri Wessman.
Het stuk van Mist Thorkelsdottir voor solotuba heette Neptune, en was een (wereld?)première. Op een bepaald moment goot de solist een kan water in zijn instrument. Dat gaf in het vervolg van de tubasolo een licht-borrelend geluid, wat natuurlijk heel goed past bij Neptunus.
Een concerttip: bovengenoemd concert wordt herhaald op 20 mei te Reykjavik, op 23 mei te Akureyri (ook IJsland) en op 3 juni te Lille (Frankrijk).
Voor de goede orde: de titel van dit berichtje slaat niet op Harri Lidsle, maar op de dronken tuba-speler die de première in 1896 van de Kroningscantate van Sibelius verknalde door er vrijelijk op los te improviseren. Gisteravond moest ik hier onwillekeurig toch even aan denken.

Friese invloeden in Finland

Vorig jaar bezochten we met Hans en Mieke, vrienden uit Gouda, de middeleeuwse kerk van Hollola, een buurgemeente van Lahti. De ‘suppoost’ merkte dat wij uit Nederland kwamen, en vertelde ons dat in de vorige eeuw op het kerkhof van Hollola munten uit Friesland zijn gevonden. De munten bevinden zich nu in het Nationaal museum in Helsinki. Een spoor van Friese invloeden in Finland!
Sinds deze week kennen we ook de naam van deze suppoost. Over hem stond een stukje in de krant. Hij was de eerste en (vermoedelijk) tot nog toe de enige vertegenwoordiger van onze provincie (Päijät-Häme) in het Europese Parlement en heet Kyösti Toivonen (zeg maar Guus de Hoop).

In Finland treft men natuurlijk ook Friese koeien (friisiläisiä) aan, en kent men ook het Friese paard.
In een geschiedenisboek over Finland las ik dat het Finse woord ‘rahti’ is afgeleid van het Friese ‘fracht’.
Ten slotte, in Espoo heb je een wijk die Friisilä heet. Die naam verwijst naar de Friese stichters van een nederzetting op die plaats.
Kleine spoortjes, maar toch.

Hoogtepunt!

Dit is ons 100e berichtje.

Deze week bezochten we het TV- en radiomuseum van Lahti op Radiomäki (Radioheuvel). Een klein museum met oude radio's, tv's en allerhande daarmee verband houdende apparatuur. Ook zijn er historische opnamen van radio- en tv-uitzendingen te beluisteren en te bekijken. Verder worden voorbeelden van de nieuwste technieken op radio- en tv-gebied getoond.

Leuk ook om weer oude radiotoestellen te zien, met zenderschalen met namen als Droitwich, Beromünster, Sottens, Kalundborg, Motala en natuurlijk Lahti, in mijn jonge jaren een langegolf-radiostation. Ontroerend in een tijd dat we met onze internetradio van 120 euro meer dan 12.000 radiostations uit de hele wereld kunnen ontvangen (zonder computer).

Op Radiomäki staan nog steeds de twee oude zendmasten uit de jaren twintig, elk 150 meter hoog en op een afstand van zo'n 250 meter van elkaar.

Toevallig deze week kreeg onze lokale krant, ESS, een prijs voor de beste Finse voorpagina van 2008. Op deze voorpagina was een grote foto te zien van een schilder die op grote hoogte werkte aan het onderhoud van de radiomasten.

In de donkere maanden worden de radiomasten fraai verlicht, zoals te zien is op YouTube.

Kuusisto en Kamu

Even terugkomen op een berichtje  van 6 januari 2009:
** Jaakko Kuusisto blijft bij Sinfonia Lahti als 1e concertmeester. Hij vertrekt dus niet naar Oulu, waar Anna-Maria Helsing (37) inmiddels is benoemd tot vaste dirigent ("artistiek directeur") van het symfonieorkest van Oulu.

** Met ingang van najaar 2011 is de internationaal bekende dirigent Okko Kamu benoemd tot vaste dirigent ("ylikapellimestari" = "opperkapelmeester") van Sinfonia Lahti. Hij volgt dan Jukka-Pekka Saraste op.