Beppe

Vandaag precies 100 jaar geleden werd mijn moeder ("mem"), Antina Postma, geboren, elf dagen na mijn vader. Vanaf het moment waarop ze oma werd (1967) noemden wij haar "beppe".
Wat voor moeder was ze? Precies zoals een moeder moet zijn: lief en zorgzaam. Ze lette erop dat we er schoon bij liepen. Ze was voor ons (maar ook voor anderen) een vraagbaak en wist overal raad op. Als onze spullen weer eens zoek waren, wist zij wel waar die lagen. Wat was het gezellig als we eens ziek thuis van school waren (op de divan in de voorkamer, met stapels Donald Duck en De Spiegel onder het bed).
Soms vond ik haar wel eens lastig. Zo moest ik een bepaalde periode eerst thuiskomen uit de lagere school om een krentenbol te eten en een beker melk te drinken (ik was toen nogal mager), voordat ik met mijn vriendjes mocht gaan voetballen. Dat ging dus van mijn zuivere speeltijd af.
Misschien was mijn moeder wel te bescheiden; ze plaatste zichzelf nooit op de voorgrond.
Ze overleed in 1991.

Oranje wint in Lahti

De Nederlandse vrouwen hebben zich vanavond in Lahti geplaatst voor de volgende ronde van het EK Voetbal in Finland. Ze wonnen met 2-1 (rust 0-0) van Denemarken. Natuurlijk waren ook wij in oranje T-shirt - op de foto nog thuis op de bank - onder de toeschouwers.  De Nederlandse dames stonden bijna de gehele wedstrijd onder zware Deense druk, en speelden onder het motto "mannen en kinderen eerst". Denemarken was verreweg het meest in balbezit. Oranje kreeg maar twee kansen, en dat leverde dus twee doelpunten op.

Een allochtone politiehond

De rechtbank in Lahti behandelde deze week een zaak tegen een politieman. Die wordt ervan beschuldigd dat hij niet heeft voorkomen dat iemand door een politiehond in de benen werd gebeten. Het slachtoffer - op de vlucht na drankmisbruik bij het autorijden - kon daardoor een paar maand niet werken.

Volgens de aanklacht was de politiehond niet kort genoeg aangelijnd geweest, en was de hond zelfs door de politieman opgehitst door het commando pure (= bijt!). Volgens de politieman en een getuige was dat laatste onzin. Dat bevel was niet gegeven. Want het betrof hier een Nederlandse politiehond, die als 3-4-jarige was ingevoerd uit Nederland, en nog steeds in het Nederlands zijn bevelen kreeg. De hond wist dus helemaal niet wat met 'pure' (spreek uit: 'poere') bedoeld werd.

Uitspraak over drie weken.

Een zomeravondconcert

“Tervetuloa kokemaan ensimmäinen naiskapellimestari historiassamme!” Letterlijk: “welkom om de eerste vrouwelijke dirigent in onze geschiedenis mee te maken”.
Dat wilden wij gisteravond natuurlijk niet missen: voor het eerst het harmonieorkest van de militaire muziekschool te Lahti onder leiding van een vrouwelijke dirigent. Dus luisterden wij met zo’n 250 anderen in de tuin van de kazerne een uurtje naar het orkest. O.a naar muziek uit de West Side Story en naar een potpourri van ABBA-liedjes. En keken we vooral naar de jonge dirigente (27 jaar), Aino Koskela, die een paar maanden stage loopt bij het orkest, en dit najaar de studie voor dirigent begint aan de Sibelius Academie te Helsinki bij niemand minder dan Leif Segerstam.

En natuurlijk moesten wij beiden tijdens het concert denken aan mijn vader, op de dag af 100 jaar geleden geboren. Hij was een groot liefhebber van HaFaBra, en speelde zelf cornet. Bij concerten lette hij altijd graag op de dirigent. Hoe minder die “zich aanstelde”, hoe beter.
Aino Koskela zou bij mijn vader een ruime voldoende hebben gehaald.

Trots op Lahti

Het WK Atletiek voor 35-plussers in Lahti is een groot succes geworden, mede dankzij de vlekkeloze organisatie en het prachtige weer. Alle reden om trots te zijn op onze stad.
Finland werd nummer 1 in het medailleklassement met 319 medailles (102 x goud, 114 x zilver en 103 x brons), voor Duitsland met 284 medailles (99 x goud, 97 x zilver en 88 x brons). Nederland werd 15e met 32 medailles (12 x goud, 10 x zilver en 10 x brons).

De afsluitende marathon, gelopen bij een temperatuur van 25 graden, werd gewonnen door de Rus Perminov met een tijd van 2.30.27. Langzaamste, maar toch 5e in haar klasse van 70+, was de Panamese Edilia Camargo met een tijd van 6.41.29. Het was leuk om de deelnemers, die twee keer aan ons voorbijtrokken, toe te juichen, zo mogelijk in hun eigen taal, bijv. “Heija Norge”, en dan een “tack” terug te krijgen. Helaas heb ik geen enkele Nederlander onder de deelnemers gezien.

Ik moest even terugdenken aan mijn werkzaam leven. Vast onderdeel daarvan was in de middagpauze een wandeling van een half uur door Heerlen, samen met twee jongere collega’s, beiden verwoede marathonlopers (Rotterdam, Berlijn, etc.). Een van hen zei onder het wandelen wel eens tegen mij: “Loop toch niet zo snel.” De pauzewandelingen beschouwde ik dan ook graag als mijn training van twee marathonlopers.

Handen schudden verboden!

In Lahti geldt momenteel voor alle sociale en gezondheidsafdelingen van de gemeente (dus ook in de ziekenhuizen) een verbod op het schudden van handen. De maatregel is genomen om de verspreiding van de varkensgriep (men spreekt hier nauwelijks over "Mexicaanse griep") in te dammen.
Stel je eens voor dat het niet-schudden van handen straks door iedereen wordt gewaardeerd, en de tijdelijke maatregel gaat gelden als algemeen goed gebruik.....

WK Atletiek (35+)

Vanmorgen hebben we even een kijkje genomen bij het WK Atletiek voor sporters boven de 35 jaar, dat van 28 juli tot en met 8 augustus wordt gehouden in Lahti. Er zijn zo’n 5500 deelnemers. Dat aantal is minder dan verwacht, waarschijnlijk door de economische crisis en de vrees voor de Mexicaanse griep.

Wij waren even bij het discuswerpen voor mannen boven 60 jaar, en bij het gewicht-gooien (‘kogelslingeren’) voor mannen boven de 80, 85 en 90 jaar. Toegegeven, bij deze wedstrijden zie je dus geen jonge lijven in een sexy outfit. Maar het enthousiasme en de inzet van de deelnemers is er niet minder om. En ook het corps van juryleden en hun assistenten is niet kleiner dan bij een “echte WK”.

Bij het kogelstoten voor mannen boven de 100 jaar won de Oostenrijker Alfred Proksch (startnummer 10001) deze week het goud met een afstand van 2,84 meter. Hij was de enige deelnemer in zijn klasse. De kersverse wereldkampioen heeft nog deelgenomen aan de Olympische Spelen van 1936, en werd daar (gedeeld) zesde bij het polsstokhoogspringen.
Vandaag werd ook de finale bij het polsstokhoogspringen voor mannen boven 60 jaar gehouden. Prominent deelnemer daarbij was Antti Kalliomäki, zilver op dit nummer bij de Olympische Spelen van Montreal in 1976, nu Fins parlementslid en ex-minister. Het werd voor hem een grote teleurstelling: hij sprong driemaal af op de aanvangshoogte van 3,40 meter. Zijn persoonlijk record bleef dus staan op 5,66 meter.