70 jaar geleden: begin van de Winteroorlog

Finland herdenkt vandaag het begin van de Fins-Russische Winteroorlog, die 105 dagen zou duren. Tijdens de Winteroorlog sneuvelden aan Finse kant 26.000 man, en raakten 43.500 gewond. Er vielen 957 burgerslachtoffers.
Bij de wapenstilstand op 13 maart 1940 moest Finland 12% van zijn oppervlakte afstaan aan de Sovjet-Unie.
Op de eerste oorlogsdag, rondom het middaguur, beschoten drie Russische vliegtuigen het treinstation in Lahti en een gebouw in de buurt daarvan. Daarbij werden vijf burgers gedood. Tijdens de Winteroorlog werd Lahti 23 keer gebombardeerd. Daarbij vielen in totaal 23 doden, 24 zwaargewonden en 22 lichtgewonden. Aan de bombardementen op Lahti namen in totaal bijna 400 vijandelijke bommenwerpers deel, die ongeveer 1600 explosieve bommen en meer dan 1000 brandbommen neerlieten.

Sinfonia Lahti op reis

Morgen is er weer een concert van Sinfonia Lahti in de “eigen” Sibeliushal. Dirigent is Jukka-Pekka Saraste en solist de Hongaarse pianist Dezső Ránki. Gespeeld worden: Joutsenet (Zwanen) van de Finse componist Raitio, het pianoconcert van Schumann en de Lemminkäinen-suite van Sibelius. Het programma wordt herhaald op 28 nov. te Wenen en op 2 dec. te Boedapest.

Op 27 nov. speelt Sinfonia Lahti o.l.v. Jukka-Pekka Saraste in Bratislava, met als solist Pekka Kuusisto. viool. Op het programma staan: Corrente II van M. Lindberg en werken van Sibelius: Zes humoresken voor viool en orkest, Twee serenades voor viool en orkest en de Zesde symfonie. Dit programma wordt herhaald op 29 nov. te Wenen, op 30 nov. te Linz en op 6 dec. (de Finse nationale feestdag) in Lahti.
Tot slot nog een paar pikante details.
Op zaterdag 28 november spelen in Wenen twee Finse orkesten! Sinfonia Lahti speelt ‘s middags in de Wiener Musiekverein (Gouden zaal). ‘s Avonds speelt het Helsinki Philharmonisch Orkest in het Konzerthaus o.l.v. John Storgårds, met als solist Jean-Yves Thibaudet, piano
Het Helsinki Philharmonisch Orkest speelt op 27 november met dezelfde solist ook in Boedapest in dezelfde zaal als Sinfonia Lahti op 2 december. De prijs van een kaartje voor het concert van het orkest van Helsinki loopt van 1500 tot 4000 forinten, dat van een kaartje voor Sinfonia Lahti van 1900 tot 6900 forinten. Verschil moet er zijn.

Ossi Runne

Gisteren waren we bij twee concerten.

Eerst bij het kamermuziekconcert op de zondagochtend, door leden van Sinfonia Lahti, in de Kalevi Aho-zaal van de Muziekschool. Gespeeld werden het duet voor cello en contrabas van Rossini, en het strijkkwartet opus 29 “Rosamunde” van Schubert.

‘s Middags waren we aanwezig bij het concert door het Symfonisch blaasorkest van Lahti in de Felix Krohnzaal van het Conservatorium. Er stond uitsluitend filmmuziek op het programma, voor een belangrijk deel ook muziek uit (oude) Finse films. Als gastdirigent trad niemand minder dan de “legendarische” Ossi Runne op. Een reden temeer om dit concert niet te willen missen!
Ossi Runne, inmiddels 82, is de Harry van Hoof of de Dolf van der Linden van de Finse radio en TV. In de tijd dat het Eurovisie Songfestival nog de moeite van het bekijken en beluisteren waard was, dirigeerde hij 22-maal het orkest tijdens de Finse bijdrage aan de liedjeswedstrijd, voor het laatst in 1989. Dat Finland niet erg hoog scoorde in de puntentelling lag heus niet aan hem. (Maar misschien wel aan de moeilijke Finse taal??)

Boos, kwaad, woedend, ziedend

(Eventueel: echt boos, echt kwaad, echt woedend, of echt ziedend.)
Bijna iedere week lezen we koppen in de Nederlandse media (via internet) waaruit blijkt dat iemand in Nederland, of zelfs een hele politieke partij “boos” is, of nog erger. Ook al een hype?
(Dit stukje ging dus niet over muziek, het volgende wel weer.)

….. en gitaarmuziek!

In Barcelona, maar ook in Lahti.
Vanavond speelt Sinfonia Lahti o.l.v. Okko Kamu het gitaarconcert “Yi2” van de Chinese componist Tan Dun. Solist is Ismo Eskelinen. Na de pauze de tweede symfonie van Schumann en tot slot “Lullaby”, de nieuwe UNICEF-hymne van de Canadees Steve Barakatt.
Voor ons de eerste kennismaking met Okko Kamu, die vanaf najaar 2011 de vaste dirigent wordt van Sinfonia Lahti.
Ook het afgelopen weekend was er weer veel live-muziek te genieten in Lahti. Wij waren bij drie concerten:

** Op zaterdagavond in de Ristinkirkko bij het concert van de Pyynikin Puhaltajat (harmonie uit Tampere) met zang door de bas Jaakko Ryhänen. Ook een Nederlands tintje: het concert werd geopend met de Pomp and Circumstance nr. 1 van Elgar, in een bewerking van Henk van Lijnschoten. Het concert werd besloten met de Handelian Song van Robert van Beringen, vast wel een Nederlandse (of Belgische?) componist.
** Op zondagmiddag bij een concert van de gezamenlijke strijkorkesten van de muziekscholen van Lahti en Oost-Helsinki, o.l.v. de sympathieke dirigent Géza Szilvay. Voor de pauze de jeugd tot 12 jaar (6o kinderen), en na de pauze de jeugd van 12 tot 20, ook zo’n 60 muzikanten. Prachtig! De orkesten gaan binnenkort op tournee door Europa.
** Op zondagavond in de Ristinkirkko liederen op bijbelteksten, gezongen door de wereldberoemde bariton Jorma Hynninen, op de piano begeleid door Jouni Somero.

Ja, ja, in Barcelona……

…… daar vind je romantiek. En nog heel veel meer!
Wij waren een weekje in Barcelona, om vitaminen op te doen voor de “donkere periode” in Finland. Zuidelijker dan Parijs waren wij in Europa nog niet geweest.
Vanuit ons appartementje in het centrum, aan de Gran Via de les Corts Catalanes en dichtbij de Plaça de Catalunya en de Ramblas, hebben we Barcelona grondig verkend. Van Picasso tot Miró, van de Joodse synagoge (met fundamenten uit de 3e eeuw) tot de Casa Battló, de Casa Milà en de Sagrada Familia (kerk) van Gaudi, van het Aquarium tot de Montjuïc, enz., enz. Het was zeer de moeite waard. Onze reisgids overdreef dus niet. Opvallend was het grote aantal scooters in het stadsverkeer, en het verkeerslawaai. Geen wonder dat men op straat minder mobiel loopt te bellen dan bij ons in Lahti.

Wij vlogen heen met de KLM via Schiphol en verbleven daar anderhalf uur. Een half uur langer dan gepland, omdat de catering de broodjes nog moest brengen. Terug vlogen we via Parijs. Waren de Pyreneeën op de heenreis nog sneeuwvrij, op de terugreis waren de bergtoppen met sneeuw bedekt. Bij thuiskomst bleek dat ook in Lahti de eerste sneeuw was gevallen, zodat de donkerheid (voorlopig?) voorbij is.
(Foto is genomen in een straatje van het oude stadsdeel, de Barri Gòtic.)

Signalen uit het vaderland

Inmiddels wonen we alweer meer dan 2 jaar in Finland, en we voelen ons nog steeds Nederlander. Hoe zou een allochtoon ooit zijn vaderland kunnen vergeten? We blijven dus gevoelig voor signalen uit het vaderland. Opvallend hoeveel producten uit Nederland te koop zijn in Lahti. We noemen een paar voorbeelden: Jonagold-appels, Conference-peren, radijsjes, paprika, tomaten, Frico-kaas, spullen van Euroshopper (zoals speculaas, maar geen Fries roggebrood meer), planten en struiken, en spullen van Curver en Brabantia.
We hebben ons wel afgeleerd om achter elk oranje T-shirt of muts een Nederlander te vermoeden. Maar laatst zagen we in de haven van Lahti een boot uit Kuopio liggen met de aanduiding “Pikmeer kruiser”. Dat zoeken we natuurlijk even op op internet. Jawel, gebouwd in Grou, Friesland.
We kijken nauwelijks meer naar Nederlandse TV-programma’s via Uitzending gemist. Minder leuke of interessante series dan vorig jaar? We luisteren des te meer naar Radio 4 via de internetradio. Alleen, die radioreclame! Waarom moet daarin vaak zo geschreeuwd worden? En weg met die stomme belspelletjes onder het eten, zoals Nootschieten, waarbij het de kunst is om uit een muziekfragment van anderhalve seconde de componist en het exacte werk te herkennen. Altijd weer dezelfde bellers, onder wie vaak ene Kees, die net zo lijzig praat als een vroegere collega (en mij dus weer aan het werk doet denken). Gelukkig weet Kees nooit het goede antwoord.