30 mei 2010

Die Unvollendete

Wij hadden u graag persoonlijk geïnformeerd, liever dan dat u het hier moet lezen. Maar mijn man, onze vader en schrijver van de weblog UPLahti is op Hemelvaartsdag 13 mei 2010 geheel onverwachts overleden. Hij blaakte van gezondheid en aan levenslust leek het zeker niet te liggen, maar een hartinfarct werd hem fataal.

De temperaturen die hij als laatste bericht had vermeld waren voorzichtige schattingen geweest. Het waren warme zomerse dagen met ’s nachts zware donderbuien. De laatste sneeuwresten waren nog aan het smelten.

Hij is 64 geworden en heeft enorm van het leven en Lahti en Finland genoten. 40 jaar geleden, in de zomer van 1970, bracht hij een eerste bezoek aan Finland. In het gastenboek van mijn ouders, onze grootouders stond te lezen dat hij zich er niet alleen maar een gast, maar zich er ook erg thuis had gevoeld. Hij sprak toen de hoop uit nog eens terug te keren naar Finland. Uiteindelijk heeft hij er tientallen (zomer)vakanties doorgebracht, voordat hij zich er in 2007 vestigde.

Zijn pensioengerechtigde leeftijd heeft hij niet bereikt. Dankzij zijn prepensioen en opgespaarde vakantiedagen heeft hij nog wel fulltime van zijn leven genoten. Zijn dagen waren goed gevuld met de vele wandelingen langs de meren, in de bossen, de muziek van met name Sibelius - tijdens concerten en CD's thuis. Verder bezocht hij graag sportwedstrijden en musea. Hij studeerde ijverig om zijn Fins te perfectioneren en heeft vele overzichten gemaakt om grip te krijgen op de Finse grammatica. Het Fins had volgens hem geen uitzonderingen, alleen maar nieuwe regels. Elke ochtend las hij twee kranten om zijn immense woordenschat nog verder uit te breiden.

Deze weblog betekende veel voor hem. In eerste instantie om familie en vrienden op de hoogte te houden van de verhuizing naar Finland, daarna ook als uitlaatklep voor de dingen die hem bezig hielden, verwonderden en verbaasden. Het heeft hem veel plezier gegeven dat mensen hem hebben gevolgd en dat hij dankzij zijn weblog in contact is gekomen met andere liefhebbers van Finland en de Finse cultuur. Hij had als kleine jongen graag journalist willen worden, maar vertaalde beroepsmatig cijfers in woorden.

Vrijdag 28 mei hebben we met familie en vrienden afscheid van hem genomen in de kerk van Mukkula. Naast ons verdriet hebben we zo veel warmte gevoeld. Het was fijn om samen te kunnen glimlachen om wie hij was. 

10 mei 2010

6 - 17 - 18 - 21 - 25 - 26

Aantal zetels bij de komende Kamerverkiezingen?
Neen, wel achtereenvolgens de temperatuur in Lahti op maandag 10 mei om 19.00 uur, dus slechts 6 graden, en de verwachte maximumtemperaturen in Lahti voor de komende 5 dagen. Afwachten maar.


Hoe zou het weer in Nederland zijn, deze week?

7 mei 2010

De Negende in 62 minuten

Sinds een paar maand hebben wij twee Vietnamese “petekinderen”, een jongen en een meisje, studenten van een jaar of 20 aan de Hogeschool voor Toegepaste Wetenschappen in Lahti. Zij studeren hier International Business. Eén van de docenten van de opleiding heeft het initiatief genomen om de buitenlandse studenten in contact te brengen met inwoners van Lahti. Zodat ze ook iets meekrijgen van het “gewone” Finse leven en de Finse cultuur. En in ons geval doen we er nog een scheutje Nederlandse cultuur bij. Ze wonen op een studentenflat in de stad. We zien elkaar zo eens in de drie weken. De jongen (“Q.”) heeft heel andere interesses dan het meisje (“H."). Dus ze komen niet tegelijk bij ons, maar ieder afzonderlijk. H. komt uit een stadje ten noorden van Hanoi en Q. uit Ho Chi Minhstad, het vroegere Saigon.
Q. luistert graag naar klassieke muziek. Zijn beide kamergenoten (ook Vietnamezen) houden van heel andere muziek. En dus luistert ieder via de hoofdtelefoon naar zijn eigen muziek, als ze samen op hun kamer zijn.
Toen ik Q. voorstelde om deze week met mij naar het concert van Sinfonia Lahti te gaan, reageerde hij enthousiast. Op het programma stond de negende symfonie van van Beethoven. In de dagen voorafgaande aan het concert heeft Q. deze symfonie een paar keer beluisterd via YouTube. “Een echt meesterwerk!”, liet hij me per e-mail weten.



En zo zaten wij gisteren in het volbezette Sibeliustalo samen te luisteren naar de negende symfonie van van Beethoven door Sinfonia Lahti o.l.v. Jukka-Pekka Saraste, met als solisten de Amerikaanse sopraan Indra Thomas (foto), de Australische mezzosopraan Caitlin Hulcup, de Engelse tenor Paul Charles Clarke en de Finse bas Tuomas Pursio, en verder het Dominanto-koor en het Kamerkoor Murtosointu.
Eerlijkheidshalve, ik ben niet zo’n groot liefhebber van de Negende, natuurlijk wel van “Alle Menschen werden Brüder”.
Jukka-Pekka had gisteravond de vaart er behoorlijk in. Na 62 minuten waren we klaar. Op mijn cd-versie van de Berliner Philharmoniker o.l.v. Herber von Karajan duurt het werk bijna 67 minuten. En dat is al een stuk sneller dan de uitvoering o.l.v. Furtwängler die er 74 minuten over deed. Volgens het verhaal schijnt de baas van Sony aan zijn ingenieurs bij de ontwikkeling van de cd de eis te hebben gesteld dat juist deze versie van Beethovens Negende op één cd zou passen.

30 april 2010

Weer thuis

We zijn weer thuis, na een bezoek aan Nederland. De afgelopen twee weken mochten wij weer heel wat familie, vrienden en bekenden ontmoeten. Heel fijn. "Langs deze onsympathieke weg" willen wij hen graag bedanken voor de hartelijke ontvangst. De afstand tussen Nederland en Finland lijkt ieder jaar weer kleiner te worden.
We kwamen Nederland binnen bij Bocholtz (Vetschau) en verlieten Nederland weer bij Nieuweschans. De eerste week verbleven we in Vijlen en de tweede week in Esonstad bij Oostmahorn. Esonstad, volgens architecten een "schande voor Friesland" en voor anderen een leuk vakantiepark. Toegegeven: het is wel vreemd, een stad met uitsluitend toeristen. Van het echte stadsleven was daar niets te merken. Vanuit Esonstad maakten wij een dagtocht naar Schiermonnikoog, waar wij per fiets heel wat kilometers hebben afgelegd.

Gek misschien, maar wij hebben deze twee weken in Nederland geen echte files meegemaakt. Nog een positief punt: in het algemeen groeten de mensen in Nederland elkaar op straat. Ga daarmee door! In Finland doen ze dat niet: men ziet elkaar zogenaamd niet eens.
Een vakantie in Nederland betekent ook inkopen doen van zaken die anders, beter of goedkoper zijn dan in Finland. Helaas, de grote woordenboeken Fins-Nederlands en Nederlands-Fins waren nog niet te koop. De verwachte verschijningsdatum is nu 30 juli 2010.



Bij terugkomst in Finland, afgelopen woensdag, bleek dat wij ons in Nederland ten onrechte zorgen hadden gemaakt over lege schappen in de supermarkten, als gevolg van de recente stakingen in de levensmiddelensector. Er was nog genoeg keus: we hoeven dus niet op een houtje te bijten.
We waren ook weer op tijd thuis voor de jaarvergadering van onze "talo-yhtiö" ("huismaatschap"). Ieder jaar worden dan opnieuw de bestuursleden en bepaalde "functionarissen" gekozen. Ulla is weer bestuurslid geworden en op mijn schouders rusten de taken van reserve-"accountant" (kascontrole) en "hoofd veiligheidszaken". Wat die laatste functie precies inhoudt moet ik nog horen. Misschien moet ik nog een cursus volgen. Ja, de functies zijn wettelijk voorgeschreven, en neen, de functies zijn onbezoldigd.

24 april 2010

Wist u dat .....? (over de Finse politiek)

Wist u dat

  • de verkiezingen in Finland voor het parlement in 2011 een maand later worden gehouden dan oorspronkelijk gepland?
    Er is besloten om de verkiezingen voortaan te houden op de 3e zondag van april, in plaats van in maart. Dit vanwege .... de koude.
  • het Finse Parlement (Eduskunta) 200 leden telt?
  • het Finse kabinet 20 ministers telt?
  • dat 19 van de 20 ministers tevens parlementslid zijn?
    Ik heb nog nergens kunnen lezen of zoiets "moet", of dat zoiets vanuit controle-oogpunt wel verstandig is.
  • de huidige minister van Buitenlandse Zaken, Alexander Stubb, de enige minister is die geen lid van de Eduskunta is?
    Hij was lid van het Europese Parlement voordat hij in 2008 Ilkka Kanerva als minister opvolgde. Kanerva is nog steeds lid van de Eduskunta.
  • de huidige minister-president, Matti Vanhanen, deze zomer zal aftreden als premier en als voorzitter van de Keskusta-partij?
  • dat zijn opvolger als voorzitter van de Keskusta-partij op 12 juni zal worden gekozen op het partijcongres te Lahti?
  • dat deze opvolger meteen ook de functie van minister-president op zich zal nemen, dus tot april 2011?
    Zoiets lijkt me in de Nederlandse situatie ondenkbaar.
  • dat er nu vier kandidaten zijn voor deze functie: Mari Kiviniemi (41), Timo Kaunisto (47), Mauri Pekkarinen (62) en Paavo Väyrynen (63)?
    Een strijd tussen "jeugd" en "bezonnenheid".

19 april 2010

Belastingen? Ja natuurlijk, maar niet te veel

De meesten in Nederland zullen inmiddels wel hun belastingaangifte over 2009 hebben ingestuurd. Wij in Finland hebben nog tijd tot 18 mei om aangifte te doen bij de Finse fiscus. 
Als Nederlanders in Finland betalen wij inkomstenbelasting in Nederland én Finland. Van ons prepensioen houdt de Nederlandse fiscus 20% in. De Finse fiscus belast ons ook, volgens de Finse regels, maar houdt rekening met de in Nederland betaalde belasting. Er is dus geen dubbele belasting. Onze voordelen uit "sparen en beleggen", ook die uit Nederland, mogen alleen in Finland worden belast (tegen een tarief van 28%). In Finland worden als voordelen beschouwd de ontvangen rente en de koerswinst op aandelen. Dus niks geen fictief rendement, zoals in Nederland.
Terugbetaling van te veel betaalde belasting gebeurt in Finland op of rond 1 december, voor iedereen tegelijk.

De procedure voor de belastingaangifte in Finland is voor ons niet moeilijk, maar soms wel een beetje irritant:

  • Aan het begin van het belastingjaar moeten de verwachte inkomsten worden opgegeven. Op basis daarvan wordt de maandelijks te betalen voorlopige aanslag bepaald. Geen probleem.
  • In april van het jaar daarop ontvang je een door de fiscus ingevuld belastingbiljet. Correcties hierop kunnen worden ingediend tot half mei. In ons geval, zowel over 2008 als 2009, zegt de fiscus dat wij geen inkomsten hebben gehad en dat wij de al betaalde belasting volledig terug zullen krijgen, inclusief rente. Irritatie 1: de Finse fiscus weet het beter dan wijzelf.
  • Wij sturen dus ons biljet met correcties voor 18 mei terug, want wij willen graag aan onze verplichtingen jegens Finland voldoen.
  • In augustus komt er vast weer, net als vorig jaar en het jaar daarvoor, een brief van de fiscus (altijd van dezelfde mevr. E.) met het verzoek om nadere toelichtingen te verstrekken. Er worden gegevens genoemd die de Finse fiscus gekregen heeft uit Nederland, maar die voor ons niet helemaal na te rekenen zijn. Irritatie 2: de Finse fiscus gelooft ons nog steeds niet. Kan Nederland de gegevens ook niet eerder doorsturen aan Finland?
  • Wij vragen om inzage van de gegevens uit Nederland (daar hebben wij recht op volgens de toelichting op het belastingformulier). Maar onze mevr. E. is die middag afwezig, een collega belooft ons dat mevr. E. ons terug zal bellen, wat niet gebeurt (irritatie 3).
  • Kort daarop krijgen we een aangepaste belastingaanslag. Over 2008 weken de grondslagen iets af van de ons bekende gegevens (irritatie 4), maar de verschillen waren te klein om daar weer over te gaan zeuren.

We hebben geen probleem met het betalen van belastingen, We beseffen heel goed dat de Finse Staat en de gemeente Lahti onze belastingcenten hard nodig heeft. 

14 april 2010

Zin in een partijtje Scrabble?

Minstens iedere week doen we een partijtje scrabble, afwisselend Nederlands en Fins. Neen, toch vaker Nederlands. De Finse versie van Scrabble verschilt nogal van de Nederlandse door andere letters (ä en ö), andere letterverdeling en andere letterwaarden. Zie het artikel hierover op Wikipedia.
Bij ons wint de autochtoon het meest in zijn eigen taal, maar zij/hij is niet erg teleurgesteld wanneer de allochtoon wint. Bij ons is het gebruik van de Scrabblewoordenlijst van Van Dale, c.q. het Finse woordenboek toegestaan.
Dat is niet helemaal eerlijk, want de Scrabblewoordenlijst geeft pasklare, mogelijke woorden (tot 8 letters: inmiddels is er een
nieuwe versie die tot 9 letters gaat), terwijl het Finse woordenboek alleen maar de hoofdvorm van een woord geeft. Dus wel susi (= wolf), maar niet suden (van de wolf). De lol van de Nederlandse Scrabblewoordenlijst is wel dat de allochtoon hierin regelmatig woorden vindt die de autochtoon helemaal niet kent.
Onlangs kwamen bij het Finse scrabble tot een woord van 14 letters. Dat ging zo.

  • De autochtoon had het woord uhatut (bedreigden) gelegd, en wel zo dat de laatste t helemaal op het einde van de tweede regel terechtkwam, in de laatste kolom, precies onder het donkerrode vakje.
  • De allochtoon legde daarop het woord tehoste (= geluids- of lichteffect) in de rechterkolom naar beneden, met drie keer woordwaarde.
  • In een volgende beurt verlengde de allochtoon het woord tot tehosteena (= als effect).
  • Ten slotte maakte de autochtoon er tehosteenaanko van, met driemaal woordwaarde. Toelichting: tehosteenaan = als zijn effect (komt meer dan 60 keer op internet voor). De toevoeging –ko geeft een vraag aan. Tehosteenaanko? zou men kunnen vertalen als “is dit zijn effect?”

9 april 2010

Dag van de Finse taal

Vandaag wapperen in Finland de vlaggen ter ere van de dag van Mikael Agricola en de Finse taal.
Mikael Agricola, geboren rond 1510 en overleden op 9 april 1557, wordt beschouwd als de grondlegger van de geschreven Finse taal. Hij vertaalde het Nieuwe Testament en de Psalmen in het Fins en schreef o.a. een ABC-boek voor het onderwijs. Het aantal van hem bewaarde bladzijden bedraagt ca. 2400.



Over Finse taal gesproken. Deze week had ik de laatste van twaalf lessen van de vervolgcursus Fins. Jammer dat ik bij deze vervolgcursus niemand meer terugzag van de eerste cursus uit begin 2009. Wel was Kirsi, onze juf, er weer.
Bij deze cursus waren we met zijn tienen, acht dames en twee heren. De dames, van 17 tot zo’n 45 jaar oud, kwamen uit Rusland (2), Azerbeidzjan, Oekraïne, Kazachstan, de Filipijnen, China en de Verenigde Staten. Mijn mannelijke collega kwam uit China.
De cursus was steeds op woensdagavond van half zes tot 8 uur, een “onmogelijke tijd”, zo onder het eten. Wat een wonder dat ik iedere woensdag om een uur of 4 riep: “Ik heb geen zin”. Waarop mijn eega antwoordde met “Dat weet ik nou wel. Ga toch maar.” En dus ging ik maar weer, door de sneeuw en de kou en over de gladde wegen.
De cursus heeft voor mij zeker nut gehad, door al die schrijf-, luister- en discussieoefeningen gericht op de praktijk van alle dag. Zo heb ik een dialoog moeten schrijven voor een baas van een lunchroom en een meisje dat daar graag wil komen werken. En ook de Finse grammatica heeft voor mij weer wat minder geheimen. Vroeger zou ik genoegen met kromme zinnen als “me menemme kerrokseen 31”, maar nu wil ik graag voluit zeggen en desnoods schrijven “me menemme kolmanteenkymmenenteenensimmäiseen kerrokseen.” (we gaan naar de 31e verdieping). In Nederland noemen ze dat dan de 30e verdieping. Gelukkig maar dat er niet zulke hoge gebouwen bestaan in Finland.

2 april 2010

Na de Winteroorlog

Vandaag, Goede Vrijdag, staan in onze krant twee artikelen naar aanleiding van de 70-jarige herdenking van de Winteroorlog. Er wordt daarin nog eens verteld hoe Finland is omgegaan met de gesneuvelden en gewonden uit deze oorlog.

Door de eeuwen heen werden overal ter wereld gesneuvelden begraven op of bij het slagveld. Finland is het enige land dat zijn gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog heeft begraven in de aarde van de eigen geboortestreek. Overal in Finland vindt men bij de kerken erebegraafplaatsen.

De Winteroorlog werd vooral uitgevochten op de Karelische Landengte. Aanvankelijk was bepaald dat gesneuvelden zouden worden begraven bij het front. Alleen in bijzondere gevallen zou het overbrengen naar de geboortestreek worden toegestaan. Veel soldaten droegen een briefje bij zich met de tekst "Als ik sneuvel, wil ik worden begraven in mijn geboortestreek."
Onder druk van het thuisfront en de legerpredikanten werd door het Hoofdkwartier besloten dat het stoffelijk overschot van de gesneuvelden zo mogelijk zouden worden overgebracht naar de geboortestreek. Het was aan het front uiteraard niet eenvoudig om de begrafenissen goed te regelen. Vele stoffelijke overschotten moesten eerst worden ontdooid (bijv. in de sauna) voordat zij konden worden verzorgd en gekist. Het vervoer naar "huis" leverde ook de nodige problemen op.



In het tweede artikel wordt met waardering verteld over de medische eenheid (met ambulance oftewel een oorlogshospitaal), die het Nederlandse Rode Kruis in april 1940 naar Finland zond. De Nederlandse eenheid werd gestationeerd bij de sportuniversiteit te Vierumäki, in de buurt van Lahti. In de eerste week werden door de Nederlandse eenheid 50 operaties verricht, veelal amputaties. Eind juni 1940 werd het Nederlandse hospitaal met 250 patiënten overgebracht naar Helsinki. De Nederlandse activiteit eindigde medio juli 1940. Het hospitaal werd overgedragen aan het Finse Rode Kruis. In totaal behandelde de Nederlandse eenheid ongeveer 1000 patiënten.


Zie verder ook het artikel De Nederlandsche Ambulance in Finland, 1940 op de site van de Nederlandse Vereniging in Finland.

31 maart 2010

Mannerheim wint het nipt van Sibelius

Het (gratis) Finse maandblad City publiceerde in maart een lijst met 52 Finse "helden van onze tijd". Het onderzoek werd gehouden onder 1778 jongeren tussen 15 en 35 jaar. Zij kregen een lijst met 52 namen voorgelegd en moesten voor iedereen op de lijst met cijfers 1 tot en met 7 aangeven in welke mate zij hem of haar een "held" vonden: een 7 voor een "grote held" en een 1 voor "helemaal geen held". 
De eerste 25 in de uitslag waren:
1. C.G.E. Mannerheim (gem. 4,98); 2. Jean Sibelius (4,90); 3. Veikko Hursti (4,80); 4. Aleksis Kivi; 5. Tove Jansson; 6. Martti Ahtisaari; 7. Alvar Aalto; 8. Urho Kekkonen; 9. Risto Ryti; 10. Paavo Nurmi; 11. Väinö Linna; 12. Mika Waltari; 13. Linus Torvalds; 14. Lasse Viren; 15. Tarja Halonen; 16. Eugen Schauman; 17. Jorma Ollila; 18. Teemu Selänne; 19. Armi Ratia; 20. Alexander Stubb; 21. Sauli Ninistö: 22. Jari Litmanen (3,08), 23. Mikä Häkkinen; 24. Ville Valo; 25. Sofi Oksanen.



Bij de eerste 25 dus vijf presidenten: 1, 6, 8, 9 en 15. Ook vijf schrijvers: 4, 5, 11, 12 en 25. Sofi Oksanen kreeg toevallig deze week de Noordse Literatuurprijs. En ook vijf sporthelden: 10 (atletiek), 14 (atletiek), 18 (ijshockey, 22 (voetbal) en 23 (autosport). Van de overige tien behoeven nummer 2 (componist) en 7 (architect) natuurlijk geen enkele toelichting. Blijven er nog acht over.
Nummer drie, Veikko Hursti (1924-2005) was voor mij de grote onbekende. Hij was de "advocaat" van de armen, de daklozen en alcoholisten, voor wie hij o.a. kerstdiners organiseerde. Nummer 13, Linus Thorvalds stond aan de wieg van Linux. Nummer 16, Eugen Schauman, pleegde in 1904 in Helsinki de moord op de gehate Russische gouverneur-generaal Bobrikow. Nummer 17, Jorma Ollila, is bekend van Nokia en Shell. Nummer 19, Armi Ratia, was mede-oprichter van Marimekko. Nummer 20, Alexander Stubb, is de huidige Finse minister van Buitenlandse Zaken; hij is ook bekend vanwege zijn eeuwige glimlach en het feit dat hij het laagste vetgehalte heeft van alle Finse ministers. Nummer 21, Sauli Ninistö, is de voorzitter van het Finse Parlement en van de Finse Voetbalbond en gedoodverfd opvolger van mevr. Halonen als president van Finland in 2012. Nummer 24, de voor mij onbekende Ville Valo, is zanger en songwriter van de Finse love metal band HIM.



De jeugd kreeg 52 kandidaten voorgelegd, maar er zijn natuurlijk veel meer Finse helden, ook uit vroegere eeuwen. Bovendien waren er onder de 52 gegeven namen ook personen die men eerder als anti-held zou kunnen betitelen, zoals nummer 51, Johanna Tukiainen. Deze nachtclubdanseres kreeg grote bekendheid omdat ze 200 erotisch getinte sms'jes had ontvangen van de vroegere minister van Buitenlandse Zaken, Ilkka Kanerva (zelf op nummer 45), die daardoor in 2008 tot aftreden werd gedwongen.

27 maart 2010

Opmerkingen bij een concert

Natuurlijk was het weer een bijzonder concert afgelopen donderdag in het Sibeliustalo van Lahti. Sinfonia Lahti stond ditmaal onder leiding van gastdirigent Juha Kangas, die op het laatste moment de zieke Stefan Solyomin verving. Solist was de Amerikaanse pianist Jonathan Biss (1980), in november nog solist bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Jonathan Biss is de zoon van violiste Miriam Fried, die in 1971 de eerste prijs behaalde op het Koningin Elisabethconcours. Zij was ook regelmatig solist bij Sinfonia Lahti.
De dirigentenwisseling bracht ook twee wijzigingen in het programma met zich mee.

Het concert werd geopend met het bekende Adagio voor strijkorkest van Samuel Barber (in plaats van Brittens Sinfonietta). Laat dezelfde Barber in 1945 een celloconcert hebben geschreven voor de grootmoeder van Jonathan Biss, Raya Garbousova. Daarna speelde Jonathan Biss op virtuoze wijze het pianoconcert nr. 9 ("Jeunehomme") van Mozart. Na de pauze volgde de vijfde symfonie van Schubert, in plaats van de aangekondigde derde symfonie van Berwald.
Dat waren al enkele zaken die het concert op zich al bijzonder maakten, een concert ditmaal zonder koperblazers en slagwerkers.
Ten slotte nog wat over de dirigent. Juha Kangas zag ik nu voor de tweede maal in actie. Hij was in 1972 oprichter en tot 2008 dirigent van het Ostrobothnian Chamber Orchestra (Kokkola). Dit orkest en zijn dirigent had ik al jaren op het oog, omdat dit orkest lange tijd als enige een cd-opname had gemaakt van opus 8 Ödlan (de Hagedis) van Jean Sibelius.
 Het leek wel alsof Juha Kangas afgelopen donderdagavond tijdens de vijfde van Schubert last van zijn rug had. Hij hield zich regelmatig met zijn linkerhand vast aan de "reling" van het dirigentenpodium, terwijl hij zich vooroverboog in de richting van de orkestleden en vervaarlijk met zijn stokje zwaaide, alsof hij - net als een boze schoolmeester - een tik wilde uitdelen. Gelukkig bedacht hij zich telkens weer bijtijds.


20 maart 2010

Trouwlustigheid in Lahti

Gisteren zijn in de Ristinkirkko van Lahti meer dan 40 paartjes (niet tegelijk) in het huwelijk getreden. En dat nog wel op de Minna Canth-dag, oftewel de dag van de gelijkheid ("taso-arvo") van man en vrouw. Sinds 2003 wordt ieder jaar op 19 maart in Finland de vlag uitgestoken voor de eerste Finstalige schrijfster en journaliste Minna Canth, geboren op 19 maart 1844 en overleden in 1897.
De "taso-arvo" gaat zelfs zover dat dames en heren bij de kapper hetzelfde bedrag moeten neerleggen voor het knippen van hun haren. In Finland wordt het haar van de dames geknipt door de kampaaja en dat van de heren door de  parturi, in beide gevallen is het gewoonlijk een vrouw. In het woord 'kampaaja' herkennen we het woord 'kam', en 'parturi' is natuurlijk verwant met 'barbier'.
Gisteren was het dus een mooie gelegenheid voor bruidsparen die houden van een rustige trouwdag, lekker samen - zonder al die familie, vrienden en collega's er bij. Lekker goedkoop ook. En voor leden van de Lutherse Staatskerk geldt het kerkelijk huwelijk meteen ook als burgerlijk huwelijk.

De havenstaking is voorbij, wie volgt?

De staking van de 3500 stuwadoors in de Finse havens is dus nu voorbij. Wij hebben het verloop van deze staking met bijzondere interesse gevolgd, vooral in verband met de veerbootdiensten richting Duitsland. Wel, dat viel mee. De Finnlines zijn blijven varen (wel naar Travemünde, maar niet naar Rostock), zij het volgens een aangepast vaarschema in verband met het zware ijs op de Oostzee.
Eigenlijk hebben wij helemaal niets gemerkt van deze staking, die ruim 2 weken heeft geduurd, ook niet van de aangekondigde schaarste in de winkels. De schade aan de Finse economie moet nog worden berekend, maar schijnt ook nog mee te vallen.
Als wij het goed hebben zijn er ook alweer andere, eventuele stakingen aangekondigd, namelijk in de chemische industrie en bij de universiteiten. Ook de toneelspelers schijnen aan het einde van deze maand een dag te gaan staken.
De Finnen blijven laconiek onder al die stakingen en stakingsdreigingen, maar wij zullen er nooit aan wennen.

15 maart 2010

Haagse ballonnen geland in Finland

Alweer nieuws uit Den Haag vandaag op de voorpagina van onze krant (Etelä-Suomen Sanomat).
In Padasjoki, 50 kilometer ten noorden van Lahti, zijn namelijk onlangs ballonnen gevonden, die op 19 februari 2010 werden opgelaten op het schoolplein van de christelijke basisschool De Gantel te Den Haag. Er zaten 4 naamkaartjes aan de ballonnen: die van Aimee, Nora, Talisa en Aditi, leerlingen van de jongste groep.
De ballonnen hebben een afstand overbrugd van 1650 kilometer. Pauli en Maria Jokinen uit Padasjoki vonden de naamkaartjes en de restanten van de ballonen in de takken van een wilgenstruik. De luchtballonnenwedstrijd was verbonden aan een inzamelingsactie voor de opknapkosten van een school in Suriname. De actie leverde, tot verbazing van onze krant, liefst 11.000 euro op.

12 maart 2010

Litmanen krijgt toch zijn standbeeld! (foto)

Klik hier voor een foto van het nieuwe model van het standbeeld van Jari Litmanen. (Links het oude, rechts het nieuwe model. De lezers van Etelä-Suomen Sanomat is gevraagd om hun voorkeur aan de krant bekend te maken.)
De kunstcommissie van de stad Lahti moet de volgende week nog haar goedkeuring aan het nieuwe ontwerp geven.

11 maart 2010

Litmanen krijgt toch zijn standbeeld!

Het gaat er dus toch van komen. Jari Litmanen, de beste nummer 10 van Finland, krijgt een standbeeld in Lahti. Het standbeeld zal worden onthuld op 10.10.10 en zal worden gemaakt door Reijo Huttu. Zijn versie komt in de plaats van dat van Satu Loukkola, die al een eind op weg was met een ontwerp waarvoor Litmanen overigens nooit heeft willen poseren.
Het budget voor het standbeeld bedraagt 80.000 euro. Het geld zal worden bijeengebracht door de verkoop van miniatuur-standbeeldjes in twee formaten: 37 en 20 centimeter. Van het grootste model worden er
10 gemaakt, van het kleinere model een aantal gelijk aan het aantal interlands dat Litmanen voor het Finse A-elftal heeft gespeeld (nu 131). De verkoop zal worden georganiseerd door Litmanens oude club FC Reipas, een van de fusieclubs waaruit FC Lahti is ontstaan. Het project heeft de zegen van Litmanen gekregen. Ook de Finse Voetbalbond ondersteunt het project, terwijl de stad Lahti zal zorgen voor het voetstuk en een mooie plaats voor het standbeeld.
Die plaats is nog niet bepaald. Oorspronkelijk werd gedacht aan een plaats bij het grote
Skistadion (waar FC Lahti nu speelt), maar het bij Litmanen geliefde Kisapuisto is ook een mogelijkheid. Het Kisapuisto, waar Kees Verkerk in 1967 Europees kampioen werd, zal de komende jaren worden gerenoveerd. FC Lahti zal dan kunnen spelen in dit "knusse" stadion in plaats van in het voor FC Lahti veel te grote Skistadion.
De opbrengst van de vorige inzamelingsactie (verkoop van dasspelden) bedroeg 20.000 euro en is geheel opgegaan aan de kosten van het eerdere ontwerp.
(Bron: Etelä-Suomen Sanomat van 11 maart 2010)

10 maart 2010

M.C. Escher in Helsinki

Weer een aanleiding om binnenkort een dagje naar Helsinki te gaan.
In het
Amos Andersonmuseum in Helsinki is nu (tot 31 mei 2010) een expositie te zien van het werk van de Nederlandse kunstenaar M.C. Escher (1898 - 1972) onder de titel "Onmogelijke werelden".
Het is alweer een jaar of 50 geleden dat ik kennis maakte met het fascinerende werk van deze in Leeuwarden geboren kunstenaar. Onze wiskundeleraar op de HBS, meneer Van Vliet, nam ons op een ochtend mee naar een galerie op de "stille kant" van de Nieuwstad in Leeuwarden, waar toen veel werk van Escher te zien was. Deze excursie kwam in de plaats van twee uur algebra en meetkunde, ongetwijfeld niet zonder toestemming van de directeur ("de snor") van de school. 



Als we toch in Helsinki zijn, gaan we natuurlijk ook weer even naar het Ateneum-museum, waar nu werk van de Finse fotograaf Caj Bremer te zien is. Tot en met 16 mei 2010.

4 maart 2010

Het dak op?

Op de daken van de meeste huizen in Finland ligt momenteel een sneeuwlaag van ten minste 25 cm, soms wel een halve meter. Hier en daar is men bezig de sneeuw van de daken te verwijderen. Uit voorzorg. In de eerste plaats om het gewicht dat op het dak drukt te verminderen. Verder om te voorkomen dat straks het smeltende water een weg zoekt door het (platte) dak, of om niet te worden verrast door een lawine, als de sneeuw van het (schuine) dak naar beneden glijdt.
Bij dit soort "sneeuwwerk" zijn inmiddels al tientallen gewonden en zelfs twee doden gevallen. Het is ook geen werk voor amateurs. Volgens de voorschriften moet men gebruikmaken van een veiligheidsgordel, maar sommigen volstaan met een touw om hun middel, of doen het gewoon zonder.



Vanmorgen las ik in de rubriek Näppituntumalla ("met vingergevoel", SMS-berichtjes van lezers van Etelä-Suomen Sanomat) het volgende "gedichtje":

Lumimies katolla lunta luo,
se hyvän kunnon tuo,
jos vain Luoja katolla pysyä suo.



Vrij vertaald: De sneeuwman schept op het dak de sneeuw - dat levert een goede conditie op - als de Schepper hem wel op het dak laat blijven.


Merkwaardig: in het Nederlands heeft scheppen zowel de betekenis van "scheppen met een schop" als "creëren". In het Fins gebruikt men ook voor beide betekenissen hetzelfde werkwoord, namelijk luoda.

Van staking naar staking

Het is bijna voorjaar, dus een mooie tijd om te staken. Inmiddels waren we wel gewend aan stakingswaarschuwingen in Finland. Al heel gauw valt hier namelijk het woord lakkovaroitus (lakko = staking; varoitus = waarschuwing) of zelfs lakko-uhka (uhka = dreiging). Het woord uhka, spreek uit "oechka", klinkt op zich ook al vrij dreigend. Gelukkig valt het in de praktijk mee, en komt het meestal niet tot een staking. Maar deze week is het wel raak.
Dinsdag ging het transportpersoneel in staking: er reden bijna geen bussen meer, er werd geen huisafval opgehaald en de bevoorrading van winkels en benzinestations kwam stil te liggen. En dat bezorgde ons geen plezierig gevoel. Maar gelukkig zijn de partijen het woensdag eens geworden over de nieuwe cao, en kon het gewone leven weer verder gaan.
Vandaag zijn de stuwadoors in alle Finse havens in staking gegaan. Zie het bericht hierover op de Finlandsite. Tachtig procent van de in- en uitvoer ligt stil. In elk geval is het een hele dure staking voor Finland. Finnlines waarschuwt op haar site voor de mogelijke gevolgen van de staking (en eventuele solidariteitsstakingen) voor haar veerdiensten (naar o.a. Travemünde en Rostock). Benieuwd wat en wanneer we zelf de gevolgen van de staking zullen ondervinden. Dus even (?) geen verse groente uit Nederland meer, bijvoorbeeld.
De vakbond AKT geeft op haar site een overzicht van de stakingen en stakingswaarschuwingen tot nu toe. In 1976 duurde de havenstaking vijf weken. Je zult nu maar een vakantiereisje vanuit Helsinki naar Nederland (via Duitsland natuurlijk) hebben geboekt bij de Finnlines, voor over vijf-en-een-halve week.....

25 februari 2010

Ligt er nog sneeuw in Lahti?


Hierbij twee foto's van de actuele sneeuwtoestand bij ons. En dat moet allemaal nog smelten de komende weken...








24 februari 2010

700 maal goud

Ze vallen toch wat tegen, die Olympische Winterspelen in Vancouver. Verkeerde wissel van Kramer op de 10 kilometer, Nederlandse viermansbob komt niet in actie, tegenvallende prestaties van de Finse skispringers en deelnemers aan de noordse combinatie. En dan valt ook nog eens onze persoonlijke favoriet Kiira Korpi tijdens haar korte kür bij het kunstrijden. Gelukkig vielen Wüst en Tuitert niet en wel mee.


Dan waren afgelopen weekend de  47e Schansspringdag (voor heel jong en ouder) en de 15e Kinder-Olympische Winterspelen in het Skistadion van Lahti een groter succes. Bij de Winterspelen werd gestreden in verschillende klassen. Kinderen tot 4 jaar moesten 200 meter langlaufen, kinderen van 5 en 6 jaar 400 meter, kinderen van 7 en 8 jaar 600 meter, en kinderen van 9 jaar en ouder 800 meter. De wedstrijden werden gehouden tijdens een sneeuwstorm, bij een temperatuur van hoogstens -15 graden. De gevoelstemperatuur zal wel in de buurt van de -25 hebben gelegen. De traditie wil dat de wedstrijden altijd doorgaan, ongeacht de weersomstandigheden. De kinderen en hun ouders hebben dit weekend dus echt wel “sisu” (doorzettingsvermogen) laten zien.  Er namen 700 kinderen deel en voor elk was er een gouden plak!
Misschien was bij deze Winterspelen wel de Finse hoop voor de Olympische Winterspelen van 2026 in Lahti aan het werk te zien. In Lahti? Waarom niet? Lahti heeft zich in het verleden al driemaal kandidaat gesteld voor het organiseren van de  Olympische Winterspelen, namelijk voor die van 1964, 1968 en 1972. Zonder succes dus. Maar waarom zou het in 2026 niet een keertje kunnen lukken?

16 februari 2010

Water, water, water

Vorige week werd in Helsinki een top van Oostzeelanden gehouden om maatregelen te treffen die van de Oostzee weer een schone(re) zee moeten maken. Wij hebben al heel wat tochtjes over de Oostzee gemaakt, maar er nooit bij stilgestaan dat deze binnenlandse EU-zee (afgezien van de kust bij Kaliningrad) moet worden beschouwd als de meest vervuilde zee ter wereld. Maar de top was een succes. Er is dus hoop op een toekomst met schoner water in de Oostzee.

Als we de roddelbladen moeten geloven heeft de Finse president, mevr. Halonen, haar temperament getoond tijdens het diner op de top. Zij maakte zich namelijk kwaad over het feit dat er tijdens het diner
water uit flesjes werd geserveerd. Ze vroeg en kreeg haar glas gevuld met Helsinki’s leidingwater. 
Jammer dat de top niet in Lahti werd gehouden, want dan had mevr. Halonen haar gasten, onder wie de Zweedse koning en de Russische eerste minister Putin, op “misschien wel het beste water ter wereld” kunnen trakteren.

De waterleidingmaatschappij in Lahti,
Lahti Aqua, bestaat dit jaar 100 jaar, en viert dat groots. In een paginagrote advertentie werden wij met de 120.000 inwoners van Lahti en Hollola uitgenodigd om ter ere van het jubileum thuis het glas met “misschien wel het beste water ter wereld” te heffen.
Drinken van dat lekkere
water doen we iedere dag graag. Maar heffen?

8 februari 2010

Lahti trekt senioren

Zo'n 4 jaar geleden namen wij het besluit om als pensionado in Lahti te gaan wonen. Wie had toen kunnen denken dat wij trendsetter zouden worden?
Het stond vandaag op de voorpagina van onze krant: "Senioren verruilen Helsinki voor Lahti." Het gaat over 55-plussers die de drukte van het hoofdstedelijk gebied (Helsinki, Espoo en Vantaa) zijn ontvlucht. In Lahti vonden ze een uitstekend aanbod op cultureel en sportief gebied, en "meer huis" voor hetzelfde geld. Vaak zijn ze dichter bij hun kinderen en kleinkinderen komen wonen, of bij hun zomerhuisje.
Men verwacht dat de trek van senioren uit Helsinki e.o. naar Lahti de komende 10 jaar nog sterk zal toenemen. Gezellig.



Afgelopen weekend was er, zij het maar voor een paar dagen, ook een bijzondere senior op bezoek in Lahti: de motorcoureur Giacomo Agostini, 15-voudige wereldkampioen. Hij was de eregast op de grote motortentoonstelling in Lahti. De tentoonstelling trok in 3 dagen 40.000 bezoekers. 

5 februari 2010

IJspret

Iedereen wil op zijn manier van de winter genieten. De 15 leden van de Mönkkäri-club van Lahti moeten waarschijnlijk tot de volgende winter wachten om hun hobby op het ijs van het Vesijärvi te kunnen beoefenen.
Een mönkkäri is de berijder van een mönkijä, een licht drie- of vierwielig voertuig, zoals op bijgaand plaatje, bedoeld om te rijden door ongecultiveerd terrein. Er zijn ook mönkijä's voor kinderen. Helaas leest men af en toe over dodelijke ongevallen met dit "speelgoed". 


De milieucommissie van de gemeente Lahti heeft deze week goedkeuring gegeven aan het plan om een 23 kilometer lang traject op het Vesijärvi uit te zetten, waar met een mönkijä mag worden gereden. Nu start een periode van een maand waarbinnen belanghebbenden bezwaren kunnen indienen tegen het plan.
Er worden weliswaar geen files verwacht op het Vesijärvi, maar men moet natuurlijk wel rekening houden met andere vormen van vertier op het ijs, zoals skiên, wandelen, vissen, ijszeilen. Voor schaatsen is het ijs waarschijnlijk veel te slecht.
De Mönkkäri-club rekent er niet op dit voorjaar al op het meer te kunnen racen. Over een maand is het ijs wellicht niet meer betrouwbaar genoeg.

1 februari 2010

Regels en uitzonderingen

Het gaat weer eens over het Fins als vreemde taal.
Voor de pessimist is Fins een moeilijke taal; op iedere grammaticaregel zijn er wel 10 uitzonderingen. Voor de optimist is Fins alleen maar een andere (niet-Indo-Europese) taal met heel veel grammaticaregels en maar weinig uitzonderingen. Voor veel “uitzonderingen” zijn er namelijk weer eigen regels.
Over één ding zijn beiden het eens. De enigen die vlot Fins kunnen spreken zijn degenen die als kind die taal hebben geleerd én mormoonse zendelingen in Finland.

In ons vorige stukje schreven we over het werkwoord parata (= beter worden) als uitzondering. Dat zit zo.
In de Finse grammatica worden zes typen werkwoorden onderscheiden. Op de vorm afgaande behoort
parata tot het 4e type, net als varata (= bespreken, reserveren). Echter (uitzondering!) parata wordt verbogen als een werkwoord van het 6e type, zoals vanheta (= ouder worden). Dat betekent dat de verbuigingsstam niet paraa- is, maar parane-.
Dus krijgen we minä varaa/n (ik reserveer), minä vanhene/n (ik word ouder) en minä parane/n (ik word beter), en niet minä paraa/n.

Een handig online hulpmiddel voor het vervoegen van werkwoorden in het Fins en verscheidene andere talen, van Latijn tot Papiamento, is te vinden bij Verbix.

26 januari 2010

Beter worden (2)

Op onze vervolgcursus Fins zijn we nu toe aan het hoofdstuk over gezondheid en ziekte. Ja, het is een cursus gericht op het leven van alledag. In een van de dialogen in het boek zegt ene Andrei tegen ene Tuomas, die ziek is: “Mut kyllä sä paranet.” De betekenis is duidelijk: “Maar natuurlijk word jij beter.”
Een serieuze cursist vraagt dan natuurlijk meteen aan Kirsi, de docente: “Wat is de infinitief van
paranet?” Tot mijn grote verbazing antwoordt ze (in het Fins natuurlijk): “Paranet komt van parantua.” Zegt de cursist, die zich thuis goed heeft voorbereid: “Ik dacht meer aan parata.” Een lichte verwarring bij Kirsi. Volgens haar, maar ook volgens Ulla en twee van mijn als proefkonijnen optredende zwagers, bestaat het werkwoord parata helemaal niet. Maar, houd ik vol, het werkwoord parata (synoniem van parantua = beter worden) staat wel in het woordenboek! Kijk maar in Suuri Suomen Kielen Sanakirja van Timo Nurmi. Het werkwoord parata staat zelfs op nummer 1716 van de lijst met de 10.000 Finse woorden die in 2004 het meest werden gebruikt in de krant. Parantua staat pas op nummer 2476.
Dan maar even kijken op Wikipedia (Wiktionary). Die zegt over
parata, dat dit werkwoord in de praktijk alleen wordt gebruikt in de o.t.t. en o.v.t. van de aantonende wijs en de konditionaali (voorwaardelijke wijs), maar praktisch nooit als infinitief.
Natuurlijk kun je je afvragen waarom het
sinä paranet is, en niet sinä paraat. Dat laatste zou “logisch” zijn volgens de Finse grammaticaregels. Dus toch een uitzondering!
Conclusie: het werkwoord
parata = beter worden bestaat dus wel, maar alleen bepaalde persoonsvormen daarvan worden gebruikt. Einde discussie?

20 januari 2010

Beter worden (1)

Vorige week hebben we eindelijk de Picasso-tentoonstelling in het Ateneum-museum van Helsinki bezocht. De tentoonstelling loopt al vanaf 18 september vorig jaar en is met drie weken verlengd tot 28 januari a.s. Op de tentoonstelling zijn meer dan 200 schilderijen, tekeningen en sculpturen te zien, afkomstig uit het Musée National Picasso te Parijs. De expositie geeft een goed overzicht van de verschillende perioden van Picasso's kunst. Of zijn werk in de loop van de tijd beter is geworden? Wie zal het zeggen.


Omdat we er toch waren, zijn we ook nog even gaan kijken naar schilderijen uit de vaste collectie van het museum. Het was een weerzien met oude bekenden. Sommige werken van Finse schilders hebben we een paar jaar geleden ook in Nederland gezien op tentoonstellingen in het Haags Gemeentemuseum en het Groninger Museum.
En ze hing weer op haar oude plaats: de 
Toipilas oftewel The little convalescent van Helene Schjerfbeck uit 1888, het schilderij waarvan onze dochter een poster aan de muur heeft hangen. Het meisje op het schilderij is herstellende van een ziekte en wordt dus beter.

Over “beter worden” in het Fins een volgende keer meer.

19 januari 2010

Litmanen

Jari Litmanen is kennelijk nog niet van plan alleen maar als standbeeld op te treden in het openbaar. Gisteren speelde de maestro met het Finse elftal (met 8 debutanten) in Malaga tegen Zuid-Korea (0-2). Het was voor de koning zijn 130e wedstrijd voor Finland. Hij heeft nu in vier decaden voor het Finse elftal gespeeld.
De
legende heeft de afgelopen weken meegetraind met FC Lahti, waar voor hem het rugnummer 10 is gereserveerd. Of hij komend seizoen ook voor FC Lahti speelt is niet zeker. Daarover heeft Litti zich nog niet uitgelaten, en wie zou hem naar zijn plannen durven vragen?

12 januari 2010

Sneeuwbaleffect

Schrijven wij een stukje over sneeuwruimen. Reageert de Nederlandse minister-president nog dezelfde dag met "Het zou goed zijn als mensen hun stoep wat schoon weten te houden. Dat is van belang voor anderen en het heeft ook te maken met je verantwoordelijk weten voor de samenleving". Stuurt het AD de volgende dag een leerling-journalist naar het huis van de premier om te kijken of zijn stoep wel geveegd is. Neen dus. Verschijnt een artikel daarover in het AD, dat wordt overgenomen door alle andere kranten, natuurlijk ook door De Telegraaf. Komen er alleen al bij deze krant meer dan 750 reacties binnen, die overigens niet alleen maar over de sneeuw op de stoep van de premier gaan.
Zo'n sneeuwbaleffect, dat vind ik toch zo Nederlands.....



Eerlijkheidshalve: volgens onze krant (ESS) is 35% van de mensen tevreden en 53% ontevreden over het opruimen van de sneeuw op de wegen in Lahti. 12% heeft geen mening.




8 januari 2010

Sneeuwruimen

2010-02 Sneeuw (4)Om met de deur in huis te vallen..... Neen, dat gaat hier niet. In Finland gaan de deuren namelijk naar buiten open, vanwege de sneeuw.
Net als in Nederland houdt de sneeuw ons hier iedere dag behoorlijk bezig. Het sneeuwruimen van de wegen, straten en parkeerterreinen gebeurt hier heel professioneel, nacht en dag, ook al wordt er wel eens gemopperd op de sneeuwploegen, als die niet overal tegelijk aan het werk kunnen zijn.
Sneeuw aan de kant schuiven is één, maar waar laat je al die sneeuw? In Lahti zijn verscheidene sneeuwopslagplaatsen. Indien nodig wordt daarvandaan sneeuw gehaald als er sneeuwgebrek is bij de skiwedstrijden in februari of maart.
Op de foto is een van die sneeuwbergen bij ons in de buurt te zien. (De sneeuwopslag ligt op een heuvel bij de Joutjoki, een riviertje dat uitmondt in het grote meer Vesijärvi. Handige afvoer als de sneeuw gaat smelten in april, mei).
Voor het sneeuwruimen op ons eigen erf is in principe een firma ingehuurd. Die komt graag met zijn bobcat, maar pas wanneer het grote opruimwerk op de openbare wegen en straten klaar is. Maar we weten nooit wanneer dat het geval is en wij aan de beurt zijn. En dus doen we het zelf maar met onze lumikola (grote sneeuwschep, voor het schuiven) en lapio (kleine sneeuwschep, voor het ophopen van de sneeuw). 


bobcat lumikolalapio

Sterke kerels gebruiken de lumikola natuurlijk als lapio.

Als de sneeuwploeg door onze straat komt, in vliegende vaart, ligt er een richel van wel 15 cm hoog op onze oprit. En de sneeuwploeg die de fietspaden schoonveegt zorgt voor twee richels van 15 cm hoogte. Als allochtoon en geprepensioneerde voel ik mij verplicht die richels meteen op te ruimen voordat onze (vijf) buren van het werk komen. Het klinkt misschien gek, maar soms denk ik dat de Finnen meer verstand hebben van sneeuwruimen dan ik. En dat iedereen wel kan zien dat ik het sneeuwruimen niet in mijn genen heb.
In de krant las ik dat als gevolg van deze winter zo’n 6000 Finnen eerder zullen overlijden. Zo’n 70 Finnen zullen overlijden als direct gevolg van deze winter. Ik denk dan in de eerste plaats aan die waaghalzen die te lang via een gaatje in het ijs blijven vissen. Maar de krant noemde lumityö, letterlijk “sneeuwwerk”, als belangrijkste oorzaak. Toch maar wat rustiger aandoen, en meer aan de buren overlaten.

3 januari 2010

Oud en Nieuw

Alles is betrekkelijk.

  • Op Oudejaarsdag een moordpartij in Espoo. Zes doden: vijf slachtoffers en de dader zelf. Geen willekeurige slachtoffers; de dader (een Kosovaar die al bijna 20 jaar in Finland woonde) had zijn slachtoffers, zijn ex-vriendin en haar 4 collega's, uitgezocht. Achtergrond: jaloezie en wraak.
    De President ging in haar nieuwjaarstoespraak niet in op het droeve voorval.
  • In Lahti mag vuurwerk alleen op Oudejaarsavond van 18.00 tot 02.00 uur worden afgestoken. In het centrum was zelfs een groot gebied vuurwerkvrij verklaard. Zo te horen en te zien heeft men zich goed aan de regels gehouden.
  • Op Oudejaarsavond, om 22.30 uur, waren wij bij het "vuurwerkconcert" in de Ristinkirkko van Lahti, verzorgd door een organist, een pianist, een sopraan en een bas. Bont programma. Tot slot werd zelfs de Radetzkymars gespeeld op het orgel, begeleid met handgeklap. We waren net voor middernacht weer thuis (het sneeuwde, de temperatuur was -20).
  • Op Nieuwjaarsdag voor het eerst sinds jaren weer eens (met een half oog) gekeken en (met een half oor) geluisterd naar het nieuwjaarsconcert uit Wenen. Sorry, voor mij is die muziek te weinig spannend en het geheel te zoet en te quasi-grappig. (Oh ja, gesponsord door Rolex: een gegeven paard mag men niet in de bek kijken.) Volgend jaar dus maar niet weer kijken.
  • Bij het skispringen vooral gekeken naar de prestaties van de "oude rot" Janne Ahonen uit Hollola, onze buurgemeente.
  • Vanmorgen een persoonlijk kouderecord gevestigd: -27,0 graden op ons balkon! Niet zo erg als je zelf nog lekker onder de wol ligt.
    Het record voor Nederland schijnt -27,4 graden te zijn (Winterswijk 1942).