De dronken tuba-speler

Gisteravond besloot ik op het laatste moment toch maar naar het concert te gaan van Harri Lidsle, tuba, en Kyoko Matsukawa, piano. Een niet-alledaagse combinatie. Harri Lidsle speelt tuba bij Sinfonia Lahti en Kyoko Matsukawa is docente aan het conservatorium van Lahti.
Het concert had als thema Pohjoisia tuulia, wat “noordelijke winden” betekent. Maar tuuli betekent behalve wind, ook, luim, humeur. Op het programma stonden moderne werken, van Askell Masson, Juhani Komulainen, Einojuhani Rautavaara, Mist Thorkelsdottir, Peter Lönnqvist en Harri Wessman.
Het stuk van Mist Thorkelsdottir voor solotuba heette Neptune, en was een (wereld?)première. Op een bepaald moment goot de solist een kan water in zijn instrument. Dat gaf in het vervolg van de tubasolo een licht-borrelend geluid, wat natuurlijk heel goed past bij Neptunus.
Een concerttip: bovengenoemd concert wordt herhaald op 20 mei te Reykjavik, op 23 mei te Akureyri (ook IJsland) en op 3 juni te Lille (Frankrijk).
Voor de goede orde: de titel van dit berichtje slaat niet op Harri Lidsle, maar op de dronken tuba-speler die de première in 1896 van de Kroningscantate van Sibelius verknalde door er vrijelijk op los te improviseren. Gisteravond moest ik hier onwillekeurig toch even aan denken.