Christian Lindberg

Over muziek moet je eigenlijk niet schrijven, je moet naar muziek luisteren en soms moet je ook naar muziek (en wat er omheen gebeurt) kijken, zoals gisteravond in het Sibeliustalo te Lahti.
Uitvoerenden:
Sinfonia Lahti o.l.v. de Zweedse dirigent Christian Lindberg. Solist: Christian Lindberg, trombone.
Programma:
1. Symfonie voor blazers (Stravinsky), 2. Helikon Wasp voor dirigerende trombonist en orkest (Christian Lindberg), 3. Serenade nr. 1 voor orkest (Brahms).
Bijzonderheden:
De dirigent - Lindberg dus - kwam het podium op en ging het podium af op een sukkeldrafje, het hoofd in de nek. Voor de pauze droeg hij een rood hemd met gele sterren, na de pauze (Brahms!) een zwart hemd. Na afloop van het concert bedankte hij met kushandjes het publiek voor het ovationele applaus, en gooide zijn welverdiende boeket bloemen de zaal in (het kwam terecht bij een meisje op de 8e rij).
Voor Helikon Wasp, een werk uit 2003, zaten de strijkers met de rug naar het publiek toegekeerd. De dirigent stond te midden van het orkest, met links en rechts van hem de slagwerkers. De blazers keken de dirigent dus op de rug. De solist - Lindberg dus - speelde niet alleen trombone, hij zong en declameerde ook nog (niet allemaal tegelijkertijd). Een heel boeiend en welluidend stuk, dat zo’n 17 minuten duurde.
Ik hoorde tijdens de plaspauze twee heren tegen elkaar zeggen dat het een jazz-achtig stuk was. Kan zijn. Ik moest meer denken aan West Side Story, in elk geval aan New-York. Maar volgens het programmaboekje ging het om een carnavaleske tocht door de wisselende landschappen van Midden-Griekenland.
Voorbeelden van het kunnen van Christian Lindberg - volgens sommigen de beste trombonist of de grootste trombone-komiek ter wereld - zijn te vinden op YouTube: The Return of Kit Bones en Csardas.