Jeugd en muziek

In Finland wordt veel aandacht besteed aan het muziekonderricht aan de jeugd. De Finse kinderen kennen, denk ik, ook veel meer (leuke) liedjes dan de Nederlandse kinderen. Jimi, een buurjongetje van nog geen anderhalf, is al met zijn ma naar een muziekcursus geweest. Wat ze daar dan precies doen, weet ik niet. Afgelopen week ben ik naar twee concerten geweest. Bij beide concerten speelde de jeugd de hoofdrol.
Op donderdag speelde Sinfonia Lahti onder leiding van de 29-jarige Schotse dirigent Rory Macdonald. Als soliste trad de 28-jarige Baiba Skride uit Letland op, in 2001 winnares van het Koningin Elisabethconcours te Brussel. Zij speelde op fantastische wijze het vioolconcert op. 28 van Karl Goldmark (1830-1915). (Sibelius, toen 25 jaar, studeerde in 1890-1891 bij Goldmark in Wenen.)
Op het programma stonden verder de ouverture tot de opera Don Giovanni van Mozart en de vijfde symfonie van Dvorak. Uiteraard weer een prachtig concert, ondanks de afwezigheid (door griep) van enkele prominente krachten van het orkest, onder wie de eerste en tweede concertmeester.
Een dag daarvoor was het de beurt geweest van het Jeugdsymfonie-orkest van Lahti o.l.v. Esa Heikkilä. Ik schat de leeftijd van deze jeugd op 20 tot 30 jaar. Gespeeld werden het Klarinetconcert no. 2 van de Finse componist Crusell (1808), met als solist de 19-jarige Taavi Oramo, en de negende symfonie van Dvorak.
Tot mijn verbazing zag ik bij dit concert ook Jimi en zijn moeder verschijnen. Eerst dacht ik nog “Waarom niet; dat moet kunnen”. Echter, Jimi meende regelmatig duidelijk hoorbaar commentaar te moeten geven tijdens het klarinetconcert door “Ka” te zeggen, of zelfs “Ka ka”. Heel vervelend voor de solist, vooral als je niet weet wat ermee bedoeld wordt. Gelukkig vertrokken Jimi en zijn moeder tussentijds, zodat niemand meer werd afgeleid van de schitterende muziek. Het enthousiasme van dit orkest en zijn dirigent was hartverwarmend. (En Jimi komt over een paar jaar vast wel terug.)