Wij hadden u graag persoonlijk geïnformeerd, liever dan dat u het hier moet lezen. Maar mijn man, onze vader en schrijver van de weblog UPLahti is op Hemelvaartsdag 13 mei 2010 geheel onverwachts overleden. Hij blaakte van gezondheid en aan levenslust leek het zeker niet te liggen, maar een hartinfarct werd hem fataal.
De temperaturen die hij als laatste bericht had vermeld waren voorzichtige schattingen geweest. Het waren warme zomerse dagen met ’s nachts zware donderbuien. De laatste sneeuwresten waren nog aan het smelten.
Hij is 64 geworden en heeft enorm van het leven en Lahti en Finland genoten. 40 jaar geleden, in de zomer van 1970, bracht hij een eerste bezoek aan Finland. In het gastenboek van mijn ouders, onze grootouders stond te lezen dat hij zich er niet alleen maar een gast, maar zich er ook erg thuis had gevoeld. Hij sprak toen de hoop uit nog eens terug te keren naar Finland. Uiteindelijk heeft hij er tientallen (zomer)vakanties doorgebracht, voordat hij zich er in 2007 vestigde.
Zijn pensioengerechtigde leeftijd heeft hij niet bereikt. Dankzij zijn prepensioen en opgespaarde vakantiedagen heeft hij nog wel fulltime van zijn leven genoten. Zijn dagen waren goed gevuld met de vele wandelingen langs de meren, in de bossen, de muziek van met name Sibelius - tijdens concerten en CD's thuis. Verder bezocht hij graag sportwedstrijden en musea. Hij studeerde ijverig om zijn Fins te perfectioneren en heeft vele overzichten gemaakt om grip te krijgen op de Finse grammatica. Het Fins had volgens hem geen uitzonderingen, alleen maar nieuwe regels. Elke ochtend las hij twee kranten om zijn immense woordenschat nog verder uit te breiden.
Deze weblog betekende veel voor hem. In eerste instantie om familie en vrienden op de hoogte te houden van de verhuizing naar Finland, daarna ook als uitlaatklep voor de dingen die hem bezig hielden, verwonderden en verbaasden. Het heeft hem veel plezier gegeven dat mensen hem hebben gevolgd en dat hij dankzij zijn weblog in contact is gekomen met andere liefhebbers van Finland en de Finse cultuur. Hij had als kleine jongen graag journalist willen worden, maar vertaalde beroepsmatig cijfers in woorden.
Vrijdag 28 mei hebben we met familie en vrienden afscheid van hem genomen in de kerk van Mukkula. Naast ons verdriet hebben we zo veel warmte gevoeld. Het was fijn om samen te kunnen glimlachen om wie hij was.
