7 mei 2008

Spelling

Is Fins een moeilijke taal? Niet wat de spellingsregels betreft. Je schrijft een woord precies zoals je het uitspreekt. Het omgekeerde geldt natuurlijk ook. Bovendien worden buitenlandse woorden gewoon verfinst. Daarover meer in een volgende bijdrage. Dan het Nederlands: een taal vol valstrikken op het gebied van de spelling. Hierna alvast een oefening voor het Nationaal Dictee 2008, een tekst van Rob Schouten, geknipt uit Trouw (2003), door ons iets aangepast. Ziezo, nu kunnen we dat knipsel opruimen.

Even oefenen.
De Europese top, dat enigszins megalomane instituut, waar in goedgeoutilleerde conferentiezalen tot in de hoogste echelons door equipes van excellenties peripatetisch wordt gepalaverd en gelobbyd gedurende intergouvernementele sessies, alvorens men zich des avonds, evenzeer omringd door simultaanvertalers als gefrakte subalternen en hun hoogopgetaste dientafeltjes, tijdens banketten aan ovalen tafels, jijend en jouend tegoed doet aan bouillabaisse en door fjordvissers gevangen mollusken met krabbensaus, is op een faliekante deconfiture uitgelopen.
Terwijl Iberiërs en polakken de continentale unificatie imprudent en impardonnabel traineerden omwille van nationalistisch en chauvinistisch geïnspireerde interesses, zonder oog voor de imminente risico’s van een dichotoom Europa, dreigde ook tussen de Lage Landen, met hun van oudsher bekende rentmeesterschap en hun aartsvijand, het door interne unificatie al meer dan een decade gemaltraiteerde Duitsland, een schisma te ontstaan inzake begrotingsdiscipline en vetorecht, als waren het intertribale incompatibiliteiten uit de dagen olim. Daarenboven worden zulke haast obsolete conglomeraties van hooggeplaatsten tegenwoordig vaak getroebleerd door van heinde en ver toegestroomd geteisem van anarchistisch en syndicalistisch pluimage, gesecondeerd door plaatselijk gajes van govies en geestelijke baneussies, die met ongeschoolde exclamaties en ongedisciplineerd patois tot de met de nationale kleuren aller participanten gepavoiseerde fortificaties proberen door te dringen. Bij zo’n ontegenzeglijke ontstentenis van gekalligrafeerde multilaterale akkoorden en gezien de voortdurende schennis van het stabiliteitspact, alles gemaskeerd door een haast endemisch gepluimstrijk en theatrale discussies, moet men zich afvragen of zo’n chique locatie van gobelins en speeches wel de juiste omgeving is voor een eensgezind Europa, en of een grotelijks veronachtzaamd en onschappelijk gekoeioneerd land als Nederland niet moet prefereren te retourneren tot de aan de eigen delta’s geëvaporeerde normen en waarden en tot het idiosyncratische, in nationale dictees geëxerceerde taalgebruik uit nationalistischer georiënteerde epoques.
Klaar.

Geen opmerkingen: