Over een eurocommissaris en bioscoopmuziek

Er was eens een Nederlandse eurocommissaris; laten wij hem B. noemen. Hij schreef in 2005 een boekje, getiteld Grensverkenningen, dat nu bij bol.com in de ramsj ligt voor € 5,00. Het Dagblad Trouw schreef daarover in juni 2005 een recensie waaruit wij het volgende citeren:

”Het leven van Bolk in Brussel en omstreken, zoals hij het beschrijft, bestaat naast vergaderen uit reizen, tennissen, naar Bach en Mozart luisteren, lezen (veel Dostojewski), lunchen, dineren, speeches houden, concerten (geen Wagner en Sibelius, 'dat is bioscoopmuziek') en toneel bezoeken."

Punt 1: “dat is bioscoopmuziek”. De heer B. bedoelde natuurlijk “ik vind dat …. etc.". Hij bracht zijn persoonlijke mening als een objectief feit.
Punt 2: het woord ‘bioscoopmuziek’ bestaat niet eens. Bedoelde hij filmmuziek? En wat is daar dan mis mee?
Punt 3: niets ten nadele van Bach (“Geen dag zonder Bach”) en Mozart. Maar in Lahti wordt muziek van Mozart momenteel met succes gebruikt om hangjongeren te verdrijven van hun hangplek in het TRIO-winkelcentrum, midden in de stad.

Af en toe luisteren wij graag naar Bach en Mozart, en morgen gaan we naar een concert met heel veel muziek van Sibelius. Heerlijk!